พิมเสน ๒ หมายถึง น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Dryobalanops aromaticaC.E. Gaertn. ในวงศ์ Dipterocarpaceae มีเกล็ดพิมเสนอยู่ในเนื้อไม้. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Pogostemon cablin (Blanco)Benth. ในวงศ์ Labiatae ใบออกตรงข้ามกัน ขอบใบจัก ขยี้แล้วมีกลิ่นหอม ใช้กลั่นให้นํ้ามันหอมระเหยซึ่งใช้แต่งกลิ่นและดับกลิ่นตัว. (๓) ชื่อมะม่วงหลายพันธุ์ของชนิด Mangiferaindica L. พันธุ์หนึ่ง เมื่อดิบมีรสเปรี้ยว สุกแล้วหวาน, พันธุ์ที่แก่แล้วมีรสมัน เรียก พิมเสนมัน.
น. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา. (ป., ส. วิมาน).
ว. ฝ่ายหลัง, ข้างหลัง. (ป., ส. วิมุข).
น. ความพ้น, ความเปลื้องออก, ชื่อพระนิพพาน. ก. เปลื้อง, พ้น.(ป. วิโมกฺข; ส. วิโมกฺษ).
น. พิโมกข์. (ส. วิโมกฺษ; ป. วิโมกฺข).
ก. โยกโย้ไม่เสร็จสิ้นไปง่าย ๆ.
ก. พลัดพราก, จากไป. (ป., ส. วิโยค).
น. ชื่อแหวนชนิดหนึ่ง ถักด้วยผ้ายันต์หรือด้ายดิบเป็นต้น ใช้เป็นเครื่องราง.